ناشناس ( تحصیلات : طلبه ، 27 ساله )

ما یکسال و نیم است که ازدواج کرده ایم. و زندگی مان به یک حالت تعادل و ثبات نسبی رسیده است اما وقتی به دلیل اتفاق چه از جانب طرف مقابل یا اطرافیان از یگدیگر ناراحت می شویم نمی توانیم ناراحتی ایجاد شده را به درستی حل کنیم. و معمولا به چند روز قهر و ناراحتی می انجامد که خود باعث کدروت می شود. و در غالب اوقات عامل ناراحتی از طرف مقابل کوچک و یا بی مورد شمرده می شود که این هم خود عاملی برای طولانی تر شدن قهر و قبول نکردن مشکل و بی مورد بودن قهر از سوی طرف مقابل می شود. و همسرم در دو مورد اخیر کاملا انگیزه خود برای ادامه از دست داده بود و می خواست به خانه پدری اش برود. چه کار کنیم تا این مشکل را حل کنیم نسبت به اینده زندگی نگرانیم؟!
ضمنا اشتی کردن معمولا از طرف همسرم بوده و هر طرف منتظر است تا دیگری آشتی کند!


مشاور (خانم سعیده صفری)

باسلام. برادر گرامی اینطور که متوجه شدم شیوه های ارتباطی شما و همسرتان صحیح نیست به گونه ای که ناراحتی خود را به گونه ای به طرف مقابلتان انتقال می دهید که او با ذهنیت انتقاد، سرزنش و کوچک کردن شخصیتش برداشت می کند. این مسئله می تواند ناشی از دو مورد باشد اول آنکه شما و همسرتان با تفاوت های شخصیتی مردانه و زنانه آشنا نیستید، دوم اینکه آستانه ی تحمل هر دوی شما پایین است به این معنا که ناراحتی بی ارزش یا یک انتقاد معمولی را توهینی بزرگ به خود و خانواده تان برداشت می کنید و سوم آنکه نمی دانید در مقابل این رنجش ها چه طور برخورد کنید که از اختلاف هایتان که دراوایل ازدواج طبیعی است بتوانید به یک نتیجه مشترک برسید. همه ی این موارد در ضعف مهارت های ارتباطی شما خلاصه می شود که کاملاً اکتسابی هستید ، در این فضای مجازی نمی توان به طور کامل آن را آموزش داد اما شما می توانید با مطالعه ی کتب مربوطه مانند (هیچ چیز نمی تواند ناراحتم کند از دکتر آلبرت الیس، از حال بد به حال خوب تالیف دکتر دیوید برنز، رازهایی درباره مردان و زنان تالیف باربارا دی آنجلیس ، مردان مریخی زنان ونوسی از دکتر جان گری و ....) یا مشاوره ی حضورری این مهارت ها را با هم تمرین کنید و انشاءلا بر شیرینی زندگیتان بیافزایید.